ik reis graag. Dat begon toen ik in de twintig was met reizen naar verre en onbekende landen. Het kon me niet ver of exotisch genoeg zijn, en ik fotografeerde daar zowat alles wat op mijn pad kwam. Na een aantal jaren reizen kwam ik erachter dat de wereld toch ook veel overeenkomsten heeft. Een stad is een stad, bergen zijn bergen, en water is water. Ik begon mijn inspiratie dichter bij huis te zoeken, en ging schrijven en schilderen over het dorp waar ik woonde, schilderde de mensen om me heen en zocht mijn inspiratie zo dicht mogelijk bij huis. Uiteindelijk ging ik zelfs in de Cranendonckse grond op zoek naar pigmenten voor mijn schilderijen. Ik vond de mooiste kleuren, schilderde er een reeks werken mee, en toen werd het stil.

Een vriend van de academie schreef in mijn notitieboekje ooit de zin, “ ik zoek in mijzelf en vind daar een wereld”. Dat zinnetje is mij steeds bij gebleven, en vorig jaar zomer, na een lange periode van zoeken naar inspiratie, zittend achter ons busje op de camping in Reims, schoot me dat zinnetje opeens weer binnen.

Ik besloot om een jaar lang alleen maar inspiratie binnen mezelf te zoeken. Verhalen uit mezelf te halen en gewoon te beginnen.

Als ik schilderijen zie van meesters zoals Jeroen Bosch, Goya, of hedendaagse schilders zoals Neo Rauch, en Anselm Kiefer begint mijn hoofd al met het verzinnen van de verhalen die bij de schilderijen horen. Wat zou de schilder gedacht hebben toen hij werkte aan het stuk?

Vaak begon ik met een flard van een idee. Een situatie die ik voor me zag en begon weer te geven in de vorm van een collage of schets. Eenmaal schilderend ging het schilderij vaak een heel andere kant op. Nieuwe verhalen vormden zich onder het schilderen en stuurden het werk een andere kant op dan die ik vooraf verzonnen heb. Soms leidt dat dan tot wat gevloek en draaide ik het schilderij om om het een half jaar niet meer aan te kijken. Maar na wat doorzetten en advies vragen aan vrienden en familie kwam ik altijd weer verder.

 Na een jaar schilderen hangt er nu een serie werken waarvan ik trots kan zeggen, dit is 100% mijn belevingswereld.  

Het is een reis. Een reis door mijn hoofd, beïnvloed door alles wat er om me heen gebeurt. Die reis is nog lang niet voltooid, dit is pas het begin. De inspiratie is onuitputtelijk en ik kijk uit naar morgen, wanneer ik mijn lege atelier binnenstap en waar een aantal nieuwe frisse doeken staan te wachten.  

Springvloed op het droge is geopend tot 25 oktober en te bezichtigen tijdens de reguliere openingsuren van MFC de Borgh in Budel.